Ga in gesprek met de cliënt en/of ouders

Wat kunt u bespreken?

Wat is er precies gebeurd? Waarom is de cliënt aangehouden, en hoe gaat hij of zij daarmee om? Is het vaker voorgekomen? Ervaart de cliënt de gebeurtenis als discriminerend? Zijn er ook andere gebeurtenissen die mogelijk werken als triggerfactor in het radicaliseringsproces? In het gesprek kan de cliënt ervaringen delen en kunt u nagaan wat de impact is van de gebeurtenis. De cliënt kan tegelijkertijd emoties uiten en deze een plek geven.

Voelt de cliënt zich gediscrimineerd, dan kunt u hem of haar helpen bij het doen van een aangifte of het aankaarten het probleem. De cliënt kan ook een melding doen bij een lokale Antidiscriminatievoorziening (ADV), een online meldpunt zoals het Meldpunt Islamofobie of de app Controle alt Delete.

Voer een open, begripvol, onbevooroordeeld en nieuwsgierig gesprek. Vermijd discussie als de cliënt zijn ervaringen, idealen en/of denkbeelden uitspreekt. Ook benoemt u zorgen over mogelijke radicalisering niet in het gesprek. Deze gesprekken kunt u ook op andere plekken dan achter het bureau voeren, door samen met de cliënt iets te ondernemen.

Leg, afhankelijk van uw rol als hulpverlener, de hulpvraag, persoonlijke situatie en leeftijd van de cliënt contact met de ouders of iemand anders in de omgeving van de cliënt. Informeer de cliënt hierover zodat u het vertrouwen behoudt. Bij cliënten vanaf zestien jaar geldt als hoofdregel dat de cliënt toestemming moet geven om met de ouders over hem of haar te spreken.

Wat kunt u nog meer doen?

• De hulpverlener kan contact opnemen met de wijkagent. Een gesprek tussen de cliënt, de betreffende agent en de hulpverlener kan de lucht doen klaren, of in ieder geval zorgen voor meer onderling begrip. Een rondleiding van een cliënt of groep cliënten door een politiebureau is een andere mogelijkheid om het contact te verbeteren.
• Zorg voor een goed contact met de politie, voor zowel het duiden als omgaan met dit soort situaties.